«Μεθύστερη δράση: διασκευές του καλλιτεχνικού ριζοσπαστισμού»

8 Οκτωβρίου 2015 - 9 Ιανουαρίου 2016

Επιμέλεια ερευνητικού εργαστηρίου και έκθεσης: Κωστής Σταφυλάκης
Δρ. Πολιτικής Επιστήμης, Εντεταλμένος Διδασκαλίας στη ΜοΚΕ της ΑΣΚΤ

Επιστημονικός υπεύθυνος ΜοΚE της ΑΣΚΤ: Βασίλης Βλασταράς
Εικαστικός, Επίκουρος Καθηγητής ΑΣΚΤ

 

Invitation_GR
Στα πλαίσια των καλλιτεχνικών/ερευνητικών εργαστηρίων της Μονάδας Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας της ΑΣΚΤ (ΜοΚΕ), φοιτητές, απόφοιτοι, μεταπτυχιακοί κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε ένα ιδιότυπο πείραμα «μεθύστερης δράσης» αξιοποιώντας το αρχείο του iset. Κλήθηκαν να επισκεφτούν ξανά το έργο καλλιτεχνών της δεκαετίας του ’70 που απάντησαν στον κοινωνικό αναβρασμό και στην πολιτική καταπίεση πειραματιζόμενοι με την κοινωνική αναφορά και σημασία της καλλιτεχνικής πράξης. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που κέρδισαν το ενδιαφέρον των συμμετεχουσών/όντων είναι η Μαρία Καραβέλα, η Χρύσα Ρωμανού, οι Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές, ο Δημήτρης Αληθεινός, η Νίκη Καναγκίνη, η Λήδα Παπακωνσταντίνου κ.α.
Στόχος της έρευνας ήταν να ιχνηλατήσουν την σχέση των καλλιτεχνικών αυτών πρακτικών με την εποχή τους, τη κοινωνική συνθήκη που τις πλαισιώνει. Οι συμμετέχουσες/οντες κλήθηκαν να δημιουργήσουν παρεμβάσεις, διασκευές, παρεκβάσεις που στοχάζονται πάνω στις επιπτώσεις της «επταετίας» και στις ιδέες της «μεταπολίτευσης», με σκοπό να δουν κριτικά τις «κληρονομιές» της διαγενεακής αφήγησης. Η ερευνητική αυτή χειρονομία ολοκληρώνεται σε μια εποχή που οι έννοιες της δικτατορίας και της μετάβασης επιστρέφουν διαρκώς στη δημόσια σφαίρα για να επανακαθορίσουν ποικιλοτρόπως τη σύγκρουση και τη πολιτικο-ιδεολογική ταυτότητα. Η ερευνητική αυτή διαδικασία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της σαν αυτό που η ψυχαναλυτική σκέψη ονομάζει «μεθύστερο βίωμα», την εκ των υστέρων αναμόχλευση, κωδικοποίηση και (ανά)παραγωγή του τραύματος.  
Το γεγονός ότι η έκθεση αυτή λαμβάνει χώρα στο iset, μετά από έρευνα στον ίδιο χώρο, έχει ίσως τη δική του σημασία. Και μια διάσταση της σημασίας αυτής αφορά στον ίδιο τον «ρόλο» του iset, που από εκθεσιακός χώρος ανάδειξης ποικίλων αισθητικών τάσεων της μεταπολεμικής ελληνικής τέχνης μετατρέπεται (το 2009) σε αρχειακό/ερευνητικό μηχανισμό. Τούτο το γεγονός δεν συνιστά μια εξαιρετικά πλούσια σε ερεθίσματα περίπτωση μεθύστερης δράσης;
Έτσι, η έκθεση ερευνά τα προβλήματα του καταναλωτισμού και της κριτικής του, τη διαχρονικότητα της σχέσης μεταξύ της μαζικής κουλτούρας και της ριζοσπαστικής τέχνης, τον διαρκή ανασχηματισμό των κριτηρίων που καθορίζουν την καλλιτεχνική ιδιότητα, τη σχέση της πολιτικής αμφισβήτησης με τη σύγχρονη ελληνική τέχνη, τη διαμόρφωση του «γούστου», τη σχέση μεταξύ νοσταλγίας και χειραφέτησης, την αμφίσημη σχέση του λόγου του καλλιτέχνη με την τέχνη του, την αναπαραγωγή έμφυλων ρόλων, τα πειράματα του καλλιτεχνικού κολλεκτιβισμού.
Στην έκθεση συμμετέχουν:
Μαριλένα Αλιγιζάκη, Στεφανία Αμπλιανίτη & Σταυρούλα Μωρακέα, Σοφία Γρηγοριάδου, Campus Novel (Ινώ Βαρβαρίτη, Γιάννης Δελαγραμμάτικας, Φωτεινή Παλπάνα, Γιάννης Σινιόρογλου, Γιάννης Χειμωνάκης), Αιμιλία Μωραΐτη, Γιώργος Νίκας, Περσεφόνη Νικολακοπούλου, Άντα Πετρανάκη και Μάϊρα Στέφου.
 
Επιστροφή