Το 2007 διοργανώθηκε η 1η Μπιενάλε της Αθήνας, σε ένα εντελώς διαφορετικό οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον σε σχέση με σήμερα. Διακηρυγμένη πρόθεση του νεοπαγούς τότε εγχειρήματος ήταν «να δημιουργήσει τους θεσμούς στους οποίους θα είχε νόημα να εναντιωθεί». Την περίοδο της ίδρυσής της, η Μπιενάλε της Αθήνας ήθελε με τις εκθέσεις της, τις εκδόσεις και τις λοιπές δραστηριότητές της να είναι, μεταξύ άλλων, ένας μηχανισμός συσπείρωσης, ανάδειξης και συστηματικής έκφρασης μιας καινούργιας γενιάς καλλιτεχνών και επιμελητών• αλλά και να δημιουργήσει έναν χώρο αναστοχασμού γύρω από τις ίδιες τις συνθήκες δημιουργίας ενός θεσμού, ανάδειξης καλλιτεχνών, συμμετοχής στο διεθνές σύστημα τέτοιων εκθέσεων. Ταυτόχρονα, η 1η Μπιενάλε της Αθήνας, με τον τίτλο "Destroy Athens", ήταν από πολλές απόψεις ένα λοξό κοίταγμα στο μέλλον που ξεκίνησε το 2008. Πίσω από την ποπ ορμή της ήταν μια έκθεση για την έλλειψη οποιασδήποτε διεξόδου.

Δέκα χρόνια αργότερα, ο Αυγουστίνος Ζενάκος, συνιδρυτής της Μπιενάλε της Αθήνας και συνεπιμελητής του "Destroy Athens" συζητά με τον Θεόφιλο Τραμπούλη, υπεύθυνο εκδόσεων της Μπιενάλε της Αθήνας, για το εγχείρημα εκείνο του 2007 και την κληρονομιά του. Ποιες είναι οι συνθήκες που επέτρεψαν στην 1η Μπιενάλε της Αθήνας "Destroy Athens" να πάρει μορφή; Ποια είναι η κριτική αποτίμηση της διοργάνωσης, από την απόσταση της δεκαετίας που μεσολάβησε; Πώς μπορεί να επιδράσει η σημερινή καταγραφή του τότε εγχειρήματος στην κριτική του σημερινού πολιτιστικού τοπίου, υπό το πρίσμα των πολιτικών συνθηκών;